Lancia Delta to rajdowa legenda. Kierowcy jeżdżący kolejnymi odmianami pojazdów, a były to Delta S4, Delta HF 4WD, Delta HF Integrale, Delta HF Integrale 16V, Delta HF Integrale EVO (czyli Delta HF Integrale Evoluzione albo Super Delta), wygrali w sumie 49 eliminacji Rajdowych Mistrzostw Świata (w sezonach 1985-1992), co pozwoliło Lancii sześć razy z rzędu otrzymać mistrzostwo świata w kategorii producentów (1987–1992), a indywidualnym kierowcom zdobyć czterokrotnie tytuły mistrzowskie. Ten konkretny A grupowy pojazd wziął udział w rajdzie Monte Carlo w 1993 roku z załogą Carlos Sainz i Luis Moya. Sprzedany w 2016 roku za kwotę 336 000 euro.
Wersja Sport została zbudowana przez firmę Zagato jako 2-miejscowe coupe oparte na aluminiowym nadwoziu modelu Flaminia GT. Jest to jeden z 99 samochodów serii pierwszej z silnikiem 2,5 V6 o mocy 120 koni mechanicznych i prędkością maksymalną około 200 km / h. Samochód sprzedany w roku 2014 za kwotę 571 200 euro.
Dzięki symbolicznemu przebiegowi wynoszącemu 4400 km Lancia Stratos z 1974 r. została kupiona w 2014 r. za kwotę 595 674 euro. Jest to najwyższa cena za jaką legendarny Stratos został kiedykolwiek sprzedawany. Karoseria projektowana przez Marcello Gandini z pracowni Bertone, za napęd służył 190-konny silnik 2.4 V6 z Ferrari Dino. Wyprodukowano mniej niż 500 szt. takich samochodów. W 1976 roku Ośrodek Sportu OBRSO FSO zakupił we Włoszech trzy Lancie Stratos, jedną seryjną i dwie rajdowe w specyfikacji grupy 4. Stratos w polskich barwach debiutował, w tym samym roku, na rajdzie Criterium Alpin na południu Francji (załoga Andrzej Jaroszewicz – syn byłego premiera /Żyszkowski). Jedna Lancia gr. 4 zakończyła swoją rajdową karierę po wypadku podczas Rajdu Hiszpanii w 1976 roku, druga podczas Rajdu Polski w 1977. Seryjny Stratos Stradale także podzielił ich los. Ogółem zaliczyły zaledwie około 20 rajdów. Na bazie części z Lancii rozbitej podczas Rajdu Polski powstał Stratopolonez.
Kolejnym świętym Graalem jeśli chodzi o samochody marki Lancia, który chętnie widzieli by kolekcjonerzy samochodów w swoich kolekcjach jest dwudrzwiowe Dilambda Torpedo Sport z nadwoziem stworzonym przez Vittorino Viotti. W 2014 roku samochód został sprzedany za 645 000 euro. Był to wyjątkowy egzemplarz wykonany przez słynnego turyńskiego blacharza dla bogatego włoskiego klienta. Samochód jest wyposażony w 4-litrowy silnik V8 o mocy 100 koni mechanicznych.
Samochód sportowy produkowany przez Lancię w latach 1982-83. Było to 2-drzwiowe coupé zbudowane z myślą o udziale w rajdach grupy B. Do napędu użyto doładowanego mechanicznie czterocylindrowego silnika rzędowego umieszczonego centralnie o pojemności 2 litrów. Moc przenoszona była na koła tylne poprzez 5-biegową manualną skrzynię biegów. Markku Alén, Attilio Bettega i Walter Röhrl prowadząc ten samochód zdobyli dla Lancii Rajdowe Mistrzostwa Świata Konstruktorów w 1983 roku. Był to ostatni samochód tylnonapędowy, który zdobył tytuł mistrzowski WRC. Silnik to jednostka znana z Fiata 131. Dzięki doładowaniu mechanicznemu zlikwidowano zjawisko turbodziury, które występuje przy turbosprężarkach. Początkowo silnik osiągał moc 208 KM (153 kW), potem podniesiono moc do 269 KM (198 kW), by w końcu osiągnąć 304 KM (224 kW - Evolution I). Ostateczna wersja 037, Evolution II, wyposażona była w rozwierconą do 2111 cm³ jednostkę o mocy maksymalnej 330 KM (242 kW). Prezentowany egzemplarz to jeden z 217 zbudowanych samochodów drogowych potrzebnych do homologacji rajdówek. Tylko 22 z nich trafiły na aukcje. Ten konkretny wyposażony jest w najsłabszy silnik o mocy 208 KM pozwalający autu osiągnąć prędkość maksymalną wynoszącą 205 km/h. Jego przebieg to zaledwie 3500 km. Samochód sprzedany w tym roku za kwotę 770 000 euro.
Prototyp Lancia LC2, znany również jako Lancia-Ferrari. Samochód wystawiony do wyścigów w grupie C, czyli prototypów. Podstawowe założenia grupy C to zamknięte nadwozie i minimalna masa całkowita samochodu - 800 kg. Pojemność zbiornika paliwa maksimum 100 litrów, a zużycie paliwa do 60 l/100 km. Więc wytyczne były dość luźne, co pozwalało producentom się mocno wyszaleć. W samochodzie zastosowano silnik biturbo V8 od Ferrari o mocy 800 koni mechanicznych. Był on mocniejszy niż jego główny konkurent, Porsche 956, który dysponował mocą zaledwie 635 KM. Jednak ze względu na "drobne" problemy z niezawodnością Lancia LC2 zwyciężyła zaledwie w trzech z 51 wyścigów w jakich startowała. Ten konkretny samochód należący wcześniej do Veneto Equipe, został sprzedany na aukcji w 2014 roku za 851 200 euro.
Samochód rajdowy startujący w Grupie B Rajdowych Mistrzostw Świata w sezonach 1985 i 1986. Zastąpił on model 037 Monte Carlo. W samochodzie zastosowano napęd AWD i centralnie umieszczony silnik. Jednostka R4 o pojemności 1759 cm³ wyposażona została zarówno w doładowanie mechaniczne (sprężarka Volumex), jak i turbodoładowanie (turbosprężarka KKK) w specyfikacji rajdowej pozwalały na osiągnięcie mocy 558 KM. W celu uzyskania homologacji Lancia wyprodukowała 200 drogowych S4 Stradale. Podobnie jak w przypadku wersji rajdowej, użyto do napędu silnika R4 1.8 zamontowanego centralnie, doładowanego mechaniczne (sprężarka Abarth) i turbosprężarką KKK K26. W tej specyfikacji generował on moc maksymalną 250 KM. I właśnie ten drogowy samochód był przedmiotem sprzedaży. Przebieg zaledwie 2200 km, sprzedany w kwietniu 2019 za kwotę 1 040 000 euro.